به گزارش دریچه ، کیهان در خبری ویژه نوشت : «جناب ظریف حال که وزیر شده‌اند بهتر است در قالب یک سیاستمدار باقی بمانند و مانند سیاستمداری پخته و سنجیده‌گو سخن بگویند».
سایت عصر ایران که از سایت‌های حامی دولت و نزدیک به اصلاح‌طلبان به شمار می‌رود، ضمن نقد اظهارات وزیر خارجه و تردید در پخته بودن وی نوشت: اینکه وزیر امور خارجه یک کشور، در مقام سخن گفتن از «دشمن»، بگوید دشمن ما «با یک بمبش می‌تواند تمام سیستم‌های نظامی ما را از کار بیندازد»، هیچ معنایی ندارد جز اینکه، چنین وزیری هنوز سیاستمدار نشده است... کدام عاقلی است که با شنیدن این جمله، دچار تعجب نشود و آن وزیر را به ناپختگی و بی‌تدبیری متهم نکند؟
در ادامه این نقد آمده است: تدبیر به یک معنا، علم عاقبت‌شناسی است و نگریستن به آخرالامر. آقای ظریف به عنوان وزیر امور خارجه لابد بهتر از همه می‌داند که ایران، آمریکا را نه دوست بلکه دشمن می‌داند. بنابراین، بیان سخنانی که موجب تقویت روحیه «دشمن» و افزایش تنش در داخل کشور شود، ناشی از تدبیر و تأمل در عاقبت سخن نیست. حتی خواجه حافظ شیرازی هم می‌دانست کار ملک است آنکه تدبیر و تأمل بایدش!
عصر ایران با طرح این موضوع که ظریف ظاهراً دنبال حرکت بر مدار محبوبیت در فضای مجازی و فیس‌بوکی است، می‌نویسد: انبوه لایک‌ها و کامنت‌های «محبان مجازی»، هر شخصیت مهجور ناگهان محبوب شده‌ای را می‌تواند از مسیر اصلی حرکتش خارج کند و به «بازی محبوبیت» بکشاند. آنچه بر خانم نعیمه اشراقی رفت، نمونه‌ای گویاست. خانم اشراقی با ظاهر و گفتاری که- به درست یا غلط- سنخیت چندانی با تصور عمومی از «اهل بیت امام» نداشت، محبوبیتی ناگهانی کسب کرده بود و آشکارا از حرکت بر مدار این محبوبیت لذت می‌برد. هم از این رو، حرفی زد که مشتاقان را خوش‌آید که ناگهان آن شد که شد!
نویسنده یادآور شد: علاوه بر این‌ها، اگر آقای ظریف واقعاً معتقدند «آنچه آمریکا از آن می‌هراسد، مقاومت مردم ایران است»، بد نیست در این نکته تأمل کنند که این «چهار تا تانک و موشک ما» از کجا حاصل شده است؟ آیا جز این است که بسیاری از جنگ‌افزارهای نظامی ایران، تولید داخل است؟ یکی از مصادیق مقاومت مورد اشاره جناب ظریف، همین «توان و قدرت دفاعی و نیروهای بسیجی» است. یعنی عده‌ای از متخصصان ارتش و سپاه و بسیج، با تفکر و تکنیک به تولید این سلاح‌ها رسیده‌اند. اگر آمریکا از تولیدات ناشی از تفکر و تخصص «مردم ایران» نمی‌ترسد، پس دیگر قرار است از چه چیز بترسد؟ اگر توان نظامی ایران در حد کویت بود، که تا الان صد بار به ایران حمله شده بود و بساط فعالیت‌های هسته‌ای ایران هم جمع شده بود. چرا اسرائیل به عراق حمله کرد و هنوز به ایران حمله نکرده است؟ برای اینکه تل‌آویو برآوردی از توان نظامی ایران دارد به همین دلیل از درگیری نظامی با ایران می‌هراسد.