خبرگزاری فارس گزارش داد که دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس اخیراً در مراسم عید «حانوکا» یهودیان که در دفتر نخست‌وزیری این کشور در لندن برگزار شد، دشمنان اسرائیل را دشمن انگلیس خواند و گفت : لندن هم به توافق با تهران بدبین و نسبت به آن نگران است. وی تاکید کرده است که انگلیس در «بدبینی و نگرانی» نسبت به توافق با ایران، با اسرائیل هم‌عقیده است. نخست‌وزیر انگلیس در ادامه خطاب به حاضران گفت: من واقعا کنار شما و «مردم» اسرائیل هستم... دشمن اسرائیل، دشمن من است. تهدید علیه اسرائیل، تهدیدی علیه همه ماست. وی افزود: می‌توانم به شما قول دهم: بریتانیا کنار اسرائیل می‌ماند، بریتانیا از اسرائیل حمایت می‌کند، بریتانیا به فشار علیه ایران ادامه می‌دهد. ما نمی‌خواهیم یک قدرت هسته‌ای در نزدیکی شما باشد و تهدیدی هسته‌ای متوجه «کشور» شما شود. کامرون ادامه داد: من می‌فهمم چرا شما تا این حد نگران هستید. ما در این نگرانی با شما شریکیم و با شما اعلام همبستگی می‌کنیم.

ملاخظه می کنید که نخست وزیر یکی از کشورهای 1+5 چگونه با رژیم غاصب اسرائیل اعلام همبستگی می کند و تهدید علیه اسرائیل را تهدی علیه کشور خود می داند ؟ این همان بریتانیای کبیر است که یکی از اصلی ترین پایه گذاران کشور جعلی اسرائیل است و سالها پس از روی کارآمدن صهیونیستها با کمک همین کشور و سایر کشورهای عربی همچنان حامی و پشتیبان صهیونیستهای جنایتکار می باشد . آری این همان انگلیسی است که اخیراً جک استراو وزیر امور خارجه اسبق آن به دخالت کشورش در کودتای 28 مرداد سال 1332 در ایران اعتراف نموده است و این همان کشوریست که ما اخیراً بر سر حق مسلم هسه ای مان با او و همپیمانانش باصطلاح به توافق هسته ای رسیدیم و با افتخار از آن یاد می کنیم ! آیا این کشور و همپیمانانش خصوصاً کشورهای غربی قابل اعتماد هستند ؟ آیا براستی آنها با پیشنه پر از ظلم و جنایت به بشریت می توانند مورد اعتماد ما باشند ؟ چه پشتوانه محکمی برای اعتماد و اطمینان به این ظالمان و مستکبران جهانی وجود دارد ؟ براستی ما از این توافقنامه چه بدست خواهیم آورد که ارزش آن از خون شهدای هسته ای و دیگر شهدای عزیمان بیشتر و بالاتر باشد !؟ خدا نکند شاهد روزی باشیم که از این توافقنامه ابراز ندامت و پشیمانی کنیم که وقتی برای جبران آن نخواهیم داشت و خدا کند که ما آن روز نباشیم تا این خفت و خواری را ببینیم !!!

"خیبرآنلاین" - علی اکبر ناطق نوری که طی چندسال گذشته سعی کرده بود به نوعی سکوت سیاسی اختیار کند، مراسم ختم مرحوم عسگراولادی را فرصت مغتنمی برای شکستن این روزه ی سکوت دانست.

به گزارش پایگاه خبری- تحلیلی "خیبرآنلاین"، وی که به عنوان سخنران مراسم ختم مرحوم عسگراولادی انتخاب شده بود، از فضای به دست آمده استفاده کرده و ضمن انتقاد از برخی مداحان، به دفاع از عملکرد دولت پرداخت.

براساس این گزارش، ناطق نوری با تفسیر به رای بیانات مهم حضرت امام خامنه ای در روز 12 آبان گفت: تحلیل من آن است که حمایت رهبری از تیم مذاکره کننده ایران در آستانه ماه محرم به این دلیل بود که در مداحی ها و مجالس عزاداری عده ای داغتر از آش نشوند چرا که ما امروز نیاز به آرامش و وحدت و حمایت داریم.

او همچنین با ایراد سخنان سیاسی در مجلس ختم ادامه داد: دولت نیاز به حمایت دارد و این سربازان سیاست خارجی با دلگرمی شما مردم می توانند کارشان را پیش ببرند.

در این مجلس که علاوه بر مسئولان مختلف، علی اکبر ولایتی نیز حضور داشت، وی نیاز به وحدت را بیش از هر زمانی دیگری مهم ارزیابی کرد.

ناطق همچنین با اشاره به نعمت ولایت گفت: کشورهای اطراف ما که از این نعمت محروم هستند، می‌بینیم که با چه گرفتاری‌هایی مواجهند، کشورهایی مثل مصر و عراق که نعمت ولایت فقیه را ندارند.

راجع به مسایل مطرح شده توسط ناطق سوالاتی وجود دارد که جهت روشن شدن برخی مسایل، مطرح می شود:

الف) یکی از ایراداتی که برخی همفکران ناطق نوری به مداحان ولایی و بصیر وارد می دانند، ایراد سخنان سیاسی در مجالس عزاداری و هیات هاست. این جماعت مدام در این شیپور می دمند که چرا از تریبون مداحی برای بیان مسایل سیاسی استفاده می شود. اگرچه این سخن از پایه و اساس اشتباه است اما با توجه به عدم موضعگیری امثال ناطق راجع به سخنان همفکرانشان، باید از او و دیگران پرسید چرا سخنران یک مجلس ختم و عزا، به جای بیان مسایل اختصاصی به این مراسم، حرف های سیاسی مطرح کرده است؟ چرا از تریبون این مجلس برای بیان نظرات و تحلیل های شخصی استفاده شد؟

ب) درحالی که بیانات امام خامنه ای ابعاد بسیار گسترده و جامعیت کلانی دارد، ناطق نوری با کدام بصیرت و همچنین با کدام اذنی، تحلیل شخصی خود از فرمایشات معظم له را در یک جلسه اینچنینی مطرح می کند؟ و نیز، از کجای این سخنان برای حمله به مداحان برداشت می شود؟ آیا این نوعی مصادره به مطلوب کردن سخنان ایشان نیست؟

پ) ناطق در بخشی از سخنانش گفته که دولت نیاز به حمایت دارد و مسئولان دیپلماسی به پشت گرمی مردم احتیاج دارند. در این باره باید گفت که این سخن، یک سخن کاملا منطقی و اصولی است که نظر امام خامنه ای و عموم نیروهای انقلابی و حزب اللهی نیز بر همین مدار بوده و خواهد بود اما سوالی که مطرح می شود این است که امثال ناطق نوری آیا فقط دولت همفکر خود را قابل حمایت می دانند و سایر دولت ها که از قضا با رای تاریخی مردم بر سرکار آمده اند را فاقد چنین پشتیبانی قلمداد می کنند؟ اگر پاسخ منفی است، لطفا لیستی از حمایت های خود نسبت به دولت های نهم و دهم را منتشر نمایند تا مردم بیشتر به صداقتشان پی ببرند.

همچنین، باید از او پرسید مگر نه اینکه فعالیت دیپلماسی از سال های قبل آغاز شده است؟ مگر نه اینکه مذاکرات ژنو به ژنو 4 و 5 یاد می شود و این یعنی مذاکرات ژنو 1، 2 و 3 نیز قبلا وجود داشته است؟ و مگر نه اینکه دیپلمات های قبلی نیز مامورین و افسران جمهوری اسلامی بودند؟ او در ماموریت های گذشته نمایندگان جمهوری اسلامی کدام سخن و اقدام حمایتی را ایراد نمود؟!

ت) او گفته که امروز نیازمند وحدت هستیم. این هم از آن جنس سخنانی است که هیچ عقل سلیمی هرگز آن را رد نمی کند اما نکته ای که مطرح است، بیان این سخن از سوی فردی است که براساس گفته بسیاری از نزدیکانش، بر سر ایجاد وحدت میان کاندیداهای موسوم به اصولگرا بیشترین سنگ اندازی ها و موانع را ایجاد کرد. تیمور علی عسگری و محمدرضا باهنر به صراحت اعلام کردند که طبق قرار قبلی کاندیداهای ائتلاف 1+2 و نیز توصیه اکید آیت الله مهدوی کنی، قرار بود ولایتی انصراف دهد اما با توصیه وحدت شکن ناطق نوری، وی از این اقدام سرباز زد. حال، از ناطق باید پرسید آیا وحدت باید بر سر اصول باشد یا بر سر منافع برخی افراد؟! آیا هر زمان که انقلاب و آرمان ها به وحدت احتیاج داشت باید نسبت به آن اقدام کرد یا هر زمان که برخی افراد خاص(!) درخواست وحدت داشتند؟!

ث) ناطق در بخش دیگر از سخنانش به نعمت ولایت و محروم ماندن برخی کشورها از آن مطالبی بیان کرده و عدم برخورداری از این نعمت را باعث گرفتاری های آنان دانسته است. مجددا این بخش از سخنان وی نیز به هیچ وجه تازگی ندارد اما بیان آنها از سوی فردی همچون ناطق، سوالاتی را تداعی می کند. او باید به این سوال پاسخ دهد در زمانی که سران فتنه، از جمله یار غار این روزهای او، محمد خاتمی، بر طبل اغتشاش و آشوب کوبیدند و اردوکشی خیابانی به راه انداختند و ظلم بزرگ در حق انقلاب رواداشتند و دروغ بزرگ تقلب را علیه جمهوری اسلامی مطرح کردند، او کجا بود و در کدام سخنرانی سیاسی و غیرسیاسی اش نسبت به این مساله واکنش جدی از خود نشان داد؟!

در برهه ای که ولی فقیه زمان به صراحت و شفافیت خواص را بر سر جلسه امتحان دانست و با صدای بلند بیان فرمود که "این عمار" او برای پاسداشت نعمت بزرگ ولایت مطلقه فقیه کدام اقبال آشکار و عمومی را انجام داد؟!

اگرچه سخن درباره اقدامات و عملکرد امثال ناطق نوری که زمانی جزو خط مقدم های انقلاب بودند و مع الاسف، در برهه های خاص که انقلاب محتاج حضور در صحنه بود، به سکوت بی مورد و انزوا گرویدند، بسیار است اما پاسخ به همین چند سوال و درخواست می تواند بسیاری از ابهامات و شبهات را مرتفع کند.

 به گزارش دریچه به نقل از فارس، در پی انتشار مطلبی موهن از سوی نعیمه اشراقی در صفحه فیس‌بوک، جمعی از خانواده شهدا و ایثارگران با امضا بیانیه‌ای اعتراض خود را اعلام کردند.

در این بیانیه آمده است:

امام خمینی(ره) در 8 اردیبهشت‌ماه 1365 خطاب به خانواده شهدا و ایثارگران فرمودند: «نور چشمان عزیزم، فرزندان محترم شهدا، جانبازان، اسرا و مفقودین من به شما سلام و درود می‌فرستم و به وجود شما مباهات و افتخار می‌کنم و چه افتخاری بالاتر از اینکه ما در تداوم انقلاب‌مان ذخیره‌های عظیمی همچون شما عزیزان را داریم».

متأسفانه این روزها خاطره‌سازی‌های دروغ و منسوب کردن آن به حضرت امام(ره) به اتفاقی عادی در عرصه سیاسی کشور تبدیل شده است و کسانی که مدعی قرابت و نزدیکی با امام امت هستند، نارواترین اظهارات و منویات درونی خود را به ساحت آن امام سفر کرده منسوب می‌کنند.

بعد از سخنان سراسر پرابهام و غیرواقعی هاشمی رفسنجانی درباره مخالفت حضرت امام(ره) با شعار مرگ بر امریکا و واکنش مردم و مسئولان به این خاطره‌سازی‌ها و سرانجام عقب‌نشینی وی از این گفتار گزاف، بار دیگر شاهدیم صدایی از بیت امام، علیه امام بلند شده است.

گفتار نسنجیده و خارج از چارچوب ادب نعیمه اشراقی (نوه دختری حضرت امام) و منسوب کردن این خاطره‌سازی‌ها به امام راحل، موجی از واکنش‌ها و موضع‌گیری‌های دلسوزان و خانواده‌های شهدا را برانگیخته است و خانواده شهیدان همت، رستگار، بروجردی، صنیع‌خانی، بذرپاش، کشوری، دستواره، مهدی باکری و بسیاری دیگر از خانواده معظم شهدا این اظهارات شنیع و ناپخته را محکوم کرده‌اند.

در این بین «بی‌موضع بودن» مؤسسه حفظ آثار امام(ره) از همه جالب‌تر است. این مؤسسه ترجیح داده که به جای موضع‌گیری درباره این داستان‌سرایی‌ها و نسبت دادن آن به امام روح‌الله، سکوت پیشه کند؛ یکی از اعضای مؤسسه حفظ آثار امام، درباره مطلب منتشر شده از سوی نعیمه اشراقی که در قالب خاطره‌ای از امام(ره) به خانواده شهدا توهین کرده است، گفته «من در این مورد اظهارنظری نمی‌کنم.» اتخاذ این رویکرد در حالی است مؤسسه حفظ آثار امام در قبال کوچک‌ترین برنامه‌ها و مستندها درباره حضرت امام(ره) واکنش نشان می‌دهد و شوربختانه درباره انتساب چنین موضوع خلاف واقعی تنها نظاره‌گر است.

ما خانواده شهدای هشت سال دفاع مقدس به دلیل برخوردهای غرض‌ورزانه و سیاسی مؤسسه حفظ آثار امام(ره) که این روزها سعی در دفن افکار و بیانات حضرت امام دارد، امیدی به موضع‌گیری و محکوم کردن این اظهارات از سوی این مؤسسه نداریم و از این رو از قوه قضائیه و مدعی‌العموم درخواست می‌کنیم که با کسانی که به ساحت امام راحل‌مان خدشه وارد می‌کنند، برخورد کند و راه را برای منسوب کردن خاطره‌های دروغ به ایشان ببندد؛ چه اینکه اگر از ابتدا و زمانی که برخی افراد، حضرت امام(ره) را مخالف شعار مرگ بر آمریکای ملت ایران معرفی کردند، برخورد لازم صورت می‌گرفت، امروز شاهد چنین اظهارنظر سخیفی نبودیم.

والعاقبة للمتقین»

به گزارش دریچه به نقل از مشرق، نعیمه اشراقی در نامه‌ای خطاب به فرزند شهید همت از بسته شدن صفحه فیس بوک خود خبر داد.

در پی ایجاد برخی حواشی پیرامون صفحه شخصی خانم نعیمه اشراقی در یکی از شبکه های اجتماعی ایشان در نامه ای خطاب به فرزند شهید همت ضمن پوزش و دلجویی از خانواده شهدا و تاکید بر پیوند ناگسستنی و الهی خانواده شهدا و امام شهدا از بسته شدن صفحه اش در این شبکه اجتماعی به علت دستبردهای چندباره خبر داد.

خانم نعیمه اشراقی در این نامه آورده است:

باسمه تعالی

برادرم

جناب آقای همت

نامه جناب عالی را درباره مطلبی موهن و غلط خواندم. تنها می توانم در این مورد سر تعظیم در مقابل شما و خانواده های عزیز شاهد فرود بیاورم. شهیدان و خانواده های عزیز ایشان بر تارک انسانیت جای دارند و نابخردی کسی نمی‌تواند پیوند آسمانی انها با امام‌شان را قطع کند.

تو و هزاران زن و مرد بزرگی که امثال من در آرامش ناشی از سختی های ایشان زندگی می‌کنیم با ارزش تر از آن هستید که نوشته ای غلط و بی ارزش از ارزش آن ها بکاهد. همه باید بدانیم امام جز در تار و پود اسلام و ارزش های آن - از نماز و روزه گرفته تا حجاب و پاکدامنی- و جز در پیوند با یاران فداکارش معنی نمی شود. مگر می توان امام را در خاطر مجسم کرد و جلوه زیبای امر به معروف و نهی از منکر را در او مشاهده نکرد؟

مگر می توان احترام بی حد و حصر امام به شهیدان و خانواده های آنها را با ذکر کلماتی موهن و بی ارزش از یاد برد؟ همین جا لازم می دانم به صراحت تمام انتساب آنچه در فضای مجازی به امام و از قول من منتشر شده را تکذیب کنم و از خداوند برای جاعلینی که این گونه با احساسات پاک مردم بازی می کنند، طلب هدایت نمایم. از این پس با توجه به دستبرد های چند گانه به صفحه شخصی ام، این صفحه را مسدود می کنم و عاجزانه از خداوند متعال علو درجات امام و شهدای عزیز را مسئلت نموده و برای خانواده های آنان آرزوی سلامت و بهروزی دارم.

گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم

نعیمه اشراقی

شایان ذکر است که نعیمه اشراقی در صفحه شخصی فیس بوک خود، خاطره را از قول امام خمینی نقل نموده بودند که در بخش کامنت های این پست فیس بوکی کامنتی دیگر با پروفایل «نعیمه اشراقی»، خاطره ای دیگر از امام خمینی درباره همسران شهدا نقل شده بود که مضمونی موهوم داشت. خانم اشراقی در این نامه و در پستی دیگر که به عنوان آخرین پست فیس بوکی ایشان باید قلمداد شود، انتساب این کامنت به خود را تکذیب کرده و آن را به یک اکانت مجعول نسبت داده اند. این موضوع باعث بحث های فراوانی در شبکه اجتماعی فیس بوک در ساعات گذشته شده است. همچنین دلیل مخاطب قرار دادن مصطفی همت، فرزند شهید حاج ابراهیم همت، پست فیس بوکی اعتراض آمیز وی در مواجه با کامنت موجود در صفحه خانم اشراقی بوده است.

به گزارش دریچه به نقل از مهر، شاید بتوان گفت حاشیه‌های سفر هاشمی رفسنجانی به کرمانشاه از دو ماه قبل از آمدنش با اظهار بی‌اطلاعی محسن هاشمی، فرزند رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و البته برخی از نزدیکان به او شروع شد. بی اطلاعی‌هایی که بعد از نشست خبری محمد اشرفی اصفهانی معلوم شد کمی هم سیاسی بوده است.

محمد اشرفی اصفهانی نشست خبری خود را برگزار و جزئیات برنامه‌های سفر هاشمی را تشریح کرد، برنامه هایی که البته نصفه و نیمه برگزار شد.
 
هاشمی رفسنجانی که رئیس ستاد استقبال از او به دلیل به مصلحت ندانستن سفر هاشمی در این زمان و البته به دلیل آنچه که به گفته یکی از اعضای همین ستاد "رفتار برخی گروه‌ها و افراد" اعلام شد، از سمت خود استعفا داده بود، شاید فکرش را نمی‌کرد که پیش‌بینی این عضو ستاد استقبال در اولین سخنرانی هاشمی به واقعیت تبدیل شود.

هاشمی رفسنجانی بارها هنگام سخنرانی از مردم خواست که اجازه بدهند صحبت‌هایش را ادامه بدهد اما عده‌ای شعار "درود بر خاتمی و سلام بر هاشمی" سر می‌دادند و جمعیت دیگری هم که معلوم بود دل خوشی از اظهارات اخیر هاشمی ندارند با شعار "مرگ بر آمریکا" حرف های او را قطع می‌کردند.
 
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام هم که گویی دیگر صبوری ایام جوانیش را نداشت گفت: "به دلیل فشردگی مراسم حرف‌هایم را تمام می‌کنم."

این آغاز خوبی برای سفر پرماجرای آیت‌الله نبود. گرچه با دیدن مهدی هاشمی رو به روی مسجد می‌شد حدس زد کسانی ممکن است شعارهایی سر بدهند.

اتومبیل حامل هاشمی رفسنجانی همانطور که به راحتی و در خیابان نسبتا خالی روبه روی مسجد وارد شده بود به همان راحتی هم از مسجد رفت اما با این تفاوت که دلخوش آمده بود و دلخور رفت.

دلخوری که در شب همان روز و در سخنرانی خود برای تعدادی از طلاب به عنوان آخرین جمله‌های سخنرانیش آن را به زبان آورد: "امروز خودمان را کشتیم که بگذارند چند کلام صحبت کنیم اما نشد..."

به هر حال روز اول سفر هاشمی به کرمانشاه خیلی به کام آیت الله خوش تمام نشد.

قرار بود طبق برنامه‌ای که اعلام شده در روز دوم سفر (سه‌شنبه) سفر به قصرشیرین در دستور کار باشد اما ظاهرا برنامه‌ریزان سفر حساب دعای عرفه را نکرده بودند.
به هر حال سفر قصرشیرین لغو و روز دوم سفر با سرکشی به دانشگاه آزاد شروع شد، رئیس هیئت امنای دانشگاه آزاد برای سرکشی به دانشکده‌های واحد کرمانشاه به همراه سرپرست جدید به مراسمی رفت که در تالار علامه امینی دانشگاه آزاد کرمانشاه برپا شده بود.

شاید تا پیش از دیدن افرادی که در سالن آمفی تئاتر دانشگاه آزاد حاضر بودند انتظار دیدن دانشجویانی را داشتیم که تا چند روز پیش نام آنها را برای دیدن رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام لیست می‌کردند، اما خبری از دیدار با دانشجویان نبود یا به عبارت بهتر خبری از دانشجوها نبود.

اینگونه می‌توان دیدار با دانشجویان را هم جزو برنامه‌های لغو شده هاشمی رفسنجانی در سفر به کرمانشاه به حساب آورد.

هاشمی رفسنجانی در دیدار با صنعتگران و فعالان اقتصادی که بعضی از آنها جزو همان ستاد استقبال از وی بودند سخنرانی کرد و باز هم گوشه و کنایه به کسانی زد که آنها را افراطی خواند و از اینکه نمی‌گذارند با دنیا ارتباط داشته باشیم گلایه کرد.
 
گرچه هاشمی رفسنجانی در هیچ یک از سخنانش نگفت این افراطیون چه کسانی هستند اما در آخر سخنرانیش و بعد از درد دل تعدادی از فعالان اقتصادی گفت: "من در دولت کاره‌ای نیستم اما حرف‌های شما را انتقال خواهم داد."

دیدار با عشایر نیز با حاشیه جالبی همراه بود. یکی از مهندسان طرح‌هایی که هاشمی رفسنجانی در سخنرانی قبلیش از او یاد کرده بود در جمع حاضر بود و هاشمی به او گفت: یادم هست که به شما یک پیکان جایزه دادم اما دیگر از "سبیل سفیدهای" جمع شده‌اید.

هاشمی رفسنجانی با جمعی از نخبگان کرمانشاه که البته بیشتر اعضای ستاد رئیس جمهور منتخب در ایام انتخابات نیز بودند هم دیدار داشت. این را تقریبا هرکس که در جمع حاضر بود اذعان می کرد که اعضای ستاد رئیس جمهور در ایام انتخابات واژه بهتری برای عنوان این دیدار بود.

شاید یکی از مهمترین نکات سفر هاشمی عدم همراهی هر هشت نماینده مردم استان کرمانشاه با هاشمی رفسنجانی در این سفر بود.

به هر حال سفر دو روزه هاشمی رفسنجانی به کرمانشاه به پایان رسید با همه انتقادهایی که وجود داشت. با سوت و کف‌هایی که در مسجد جامع کرمانشاه و در بزرگداشت شهید اشرفی اصفهانی و شهادت حضرت مسلم بن عقیل(ع) شنیده شد، با همه شعارها و سخنرانی‌ها... تمام شد.

بسیاری پس از آنکه روحانی در روز تحلیف خود، لیست وزرای پیشنهادی را به رئیس مجلس ارائه کرد، می‌پنداشتند این سرعت عمل وی برای وزارت خانه های بی سرپرست هم تکرار شود و مجددا سه وزیر پیشنهادی خود را در کمتر از مهلت قانونی سه ماهه، به مجلس معرفی کند.

به گزارش گروه سیاسی صراط، حال که به ماه سوم فعالیت سرپرست ها وارد می‌شویم، کم کم زمزمه دیر شدن معرفی سه وزیر پیشنهادی از بهارستان به گوش می‌رسد. چرا که دو وزارت از سه وزارت خانه، "مهرماه"ی هستند و با گشایش مدارس و دانشگاه‌ها، نزدیک به یک سوم جمعیت کشور ـ با احتساب دانش آموزان، دانشجویان، فرهنگیان، دانشگاهیان و خانواده هایشان ـ معطل تصمیمات اساسی دو وزیرند.

در این میان، فارغ از سرپرستان "آموزش و پرورش" و "ورزش و جوانان" از آنجا که با انتصاب توفیقی به عنوان سرپرست وزارت علوم، موجی از مخالفت ها به راه افتاد و از سویی نیز گفت و شنودهایی در خصوص مخالفت هیأت رئیسه مجلس با توفیقی وجود داشت، تردیدها از جانب رئیس‌جمهور برای معرفی یا عدم معرفی وی به مجلس جهت کسب رأی اعتماد، بیشتر شد که نهایتا روحانی چاره را در استفاده از حداکثر زمان قانونی دولت، برای افزیش ضریب موفقیت توفیقی دید.

چرا که در این مدت هم می توانست از جو روانی موفقیت احتمالی در نیویورک برای اثرگذاری بر نمایندگان استفاده کند و هم توفیقی، توفیق می یافت تا لابی ها و گفت وگوهای پشت پرده با نمایندگان لیدر را عملیاتی کند.

چنانکه سرپرست وزارت علوم به ویژه در چند روز اخیر همه برگ برنده های خود ـاز حضور در مجلس و لابی بی واسطه با نمایندگان تا تلاش برای مثبت نشان دادن جو مجلس به نفع او و دیدار با برخی علما و مراجع قم- را رو کرده و نهایت استفاده را این فرصت ها برده است.

به هر روی معرفی گزینه "توفیقی" به مجلس از سوی رئیس جمهور به عنوان وزیر علوم، تا حد زیادی حتمی است؛ رئیس جمهور احتمالا در روزهای آینده به بهارستان می رود و از گزینه پیشنهادی پرحاشیه خود دفاع می‌کند؛ گزینه ای که پیش از این فیلم سخنرانی او در میان دانشجویان و اساتید و حمایت از فتنه گران در سال 88 به عنوان یکی از دلایل روشن عدم توفیق او در مجلس معرفی می شد؛ اما آیا نمایندگان مجلس در برابر جو روانی ایجادشده توسط رسانه‌های دولتی در خصوص سفر روحانی به نیویورک قرار می‌گیرند؟

توفیقی برای لابی با نمایندگان شخصا به مجلس رفت!

جشن‌های مختلط، بازی جدید "جعفر دوم" برای فشار به بهارستان + تصاویر

صراط: آقای روحانی رئیس جمهور محترم دیروز در جمع خبرنگاران در پاسخ به پرسشی درباره منتقدان داخلی مذاکره با امریکا در اظهار نظری قابل تأمل بیان داشت: «از دو دستگاه مهم نظرسنجی خواسته ام نظر مردم را بگیرند که با حرکت دولت موافق هستند ( یا نه ) و آنهایی که مخالف هستند چند درصد هستند و حتی اگر مخالفین راه این دولت یک درصد باشند، آن یک درصد حق دارند و باید نقد کنند. »

رئیس جمهور محترم به عنوان یک حقوقدان و کسی که این روزها صحبت های حکیمانه و سیاستمدارانه ایشان نقل هر محفل و مجلسی است، حتماً توجه دارند که هیچ قانونی به رئیس جمهور اجازه نمی دهد که درباره سیاست های کلی نظام و وظایف مشخص دولت در این باره از مردم نظر سنجی کند. اینکه دولت درباره مذاکره با امریکا چه وظیفه ای دارد و چگونه باید رفتارکند، در قانون اساسی مشخص است و مراحل چنین تصمیماتی که به سیاست های کلی بر می گردد، تفکیک شده است، بنابراین صحبت از نظرسنجی چه مفهومی می تواند داشته باشد؟!

آقای روحانی به خوبی واقفند که نظام جمهوری اسلامی ایران سال ها پیش رفراندوم خود را برگزار کرده است و نمی توان برای آنچه که اکنون ایشان « رفتار دولت» می نامند، دوباره رفراندوم دیگری آن هم نه به شکل ملی و قانونی آن، بلکه با استمداد از یک مؤسسه نظر سنجی برگزار کرد. اگر منظور رئیس جمهور رفتارهای کلی دولت در یک ماه اخیر است که این نیازی به نظر سنجی ندارد، زیرا مردم برای انتخاب این دولت سه ماه پیش در اقدامی فراتر از یک نظر سنجی یعنی در یک انتخابات قانونی، حسن روحانی را برگزیدند، پس آنچه روحانی و اعضای کابینه او در چارچوب سیاست های کلی انجام دهند، مورد تأیید است و آن 51 درصدی که به دکتر روحانی رأی دادند و 49 درصدی که به رقبای ایشان رأی دادند، همگی باید به رفتارهای قانونی رئیس جمهور احترام بگذارند.

اما اگر منظور از «رفتار دولت» شیوه مواجهه با مسئله مذاکره با امریکا است – که با توجه به پرسش خبرنگار چنین می نماید ـ باید گفت این چگونگی باید با هدایت ها و نظارت رهبری معظم انقلاب باشد و هر اقدامی فراتر از این، عدول از قانون اساسی است. البته چنین تأکیدی به مفهوم ترس از نظر مردم نیست و امیدواریم هیچ مخاطبی چنین برداشت سطحی و عامه فهم از تأکید بر قانون نداشته باشد، بلکه هشداری است برای همه دولتمردان که به خاطر داشته باشند چنین وسوسه هایی در میان اصلاح طلبان افراطی سابقه داشته و ایشان به گمان آنکه نظراتشان در میان مردم حائز رأی اکثریت است، پیوسته خود را به صفحات نظرسنجی منگنه می کردند و لذا دولت محترم جدید باید در افتادن به این دام از خود مراقبت کند.

اگر نظرسنجی شیوه مناسبی برای تأیید رفتار دولتمردان است، چرا در موضوعات اقتصادی نظر سنجی نمی کنید؟ ! مثلاً چرا از مردم نمی پرسید که آیا مایلید در یک فرصت کوتاه تورم را صفر کنیم یا مایل نیستید؟! آیا می خواهید دلار هزار تومان باشد یا همین 3 هزار تومان خوب است؟! آیا بنزین را ارزان و بدون سهمیه بندی می خواهید یا خلاف آن؟! و ده ها سؤال دیگر شبیه به این. معلوم است که در اینجا نظرسنجی را خلاف عقل و رفتار حکیمانه می دانید و خود را نماینده مردم برای اجرای قانون در چارچوب سیاست های کلی می دانید، پس چرا کار که به مذاکره با امریکا می رسد، می خواهید رفتارتان را با نظر مردم سنجش کنید ؟ خوب می دانید که این رسم حکیمانه ای در هیچ کجای دنیا نیست و در همان امریکا هم دولتمردان هر روز با سیل نظر سنجی هایی که امریکا را از جنگ و خصومت با ایران بر حذر می دارند، روبه رو می شوند اما مردان سیاست خودشان تصمیم می گیرند. آقای رئیس جمهور! بهترین گواه بر رد چنین تصمیمی پس از «مر قانون » آن است که اگر یک هفته پس از نظر سنجی، روزنامه ها و نمایندگان مردم و گروه های سیاسی مدعی شدند که « ما با مردم در ارتباطیم، نظر آنها عوض شده است!» آیا شما هم دوباره نظرسنجی می کنید تا رفتارتان را تغییر دهید ؟! نه ! این رفتار حکیمانه ای نیست. شما در این چهار سال بر اساس قانون عمل کنید و مطمئن باشید که مردم پشتیبان شما هستند و اگر مردم نپسندیدند با شما در انتخابات بعدی سخن خواهند گفت.

منبع: جوان