به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق ، سیمرغ در اسطوره های ایرانی مرغی است با دُم طاووس، بدن عقاب و سر و پنجه‌های شیر. این مرغ بر درختی افسانه ای که در بردارنده? تخمه? همه? گیاهان است، آشیان دارد. نام این پرنده از ترکیب دو عبارت «مرغ» و «سی» تشکیل می شود اما بر خلاف تصور عمومی ، عبارت «سی» ارتباطی به عدد «30» ندارد بلکه معادل با همان «شاهین» است و این اعتقاد وجود دارد که «سی» به معنای روحانیت این مرغ است.
تصویری که مشاهده می کنید ، از دو اسطوره ی جاودانه ی این سرزمین برداشته شده است که به حق می توان آنان را «سیمرغ» نامید. امیران رعنا و رشیدی از خطه ی ایران زمین که چون عقاب از آسمان پاک سرزمین خویش دفاع کردند و در مقام پنجه های این شیرِ نشسته بر میانه خاور زمین، بر صورت خصم انقلاب و دین ، زخم هایی عمیق و ماندنی زدند.
شهید «عباس دوران» (متولد سال 1329) که 120 پرواز جنگی را در کارنامه ی جهادی خود به ثبت رسانده بود، به سال 1361 ، بر فراز آسمان بغداد ، با اجرای عملیاتی شهادت طلبانه ، ضربه ای جبران ناپذیر بر حیثیت رژیم بعثی عراق وارد ساخت و بقایای پیکر پاکش ،  بیست سال بعد به خاک میهن بازگشت.
شهید سید علی رضا یاسینی (متولد 1330) ، با بیش از 2000 ساعت پرواز و بیش از 100 پرواز جنگی در سال های دفاع مقدس، به سال 1373 ، در حالی به شهادت رسید که فرماندهی ستاد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی را بر عهده داشت. مقام معظم رهبری پس از شهادت ایشان فرمودند: « من به شهید یاسینی خیلی امیدوار بودم. خیلی به این جوان امید داشتم برای آینده.»