کیهان:
فهمی هویدی در روزنامه السفیر نوشت: جای هیچ تردید نیست که استوارنامه سفیر جدید مصر در اسرائیل چیزی جز افتضاح بروکراتیک برای مصر نبود که باعث شد محمد مرسی، رئیس جمهوری مصر در تنگنای شدید قرار بگیرد به ذهن کسی نمی رسید که رئیس جمهور منتخب مصر پس از انقلاب، شیمون پرز را با عبارت «عزیز و دوست بزرگ من» خطاب قرار دهد و بگوید بسیار تمایل دارم که روابط محبت آمیز موجود میان خود را گسترش دهم تا شانس به هر دویمان روی آورد.
این در حالی است که ملت مصر با انقلاب خود آن مرحله ای که همه چیز از خارج به کشور دیکته می شد را سپری کرد و اکنون می خواهد نظام جدیدی پایه ریزی کند که کرامت مصری ها در آن حفظ شود.
وی در ادامه این تحلیل خاطر نشان کرد: به رغم این که من از جمله کسانی هستم که می گویم مصر نباید در تل آویو تا زمانی که رژیم عبری بر سیاست های توسعه طلبانه اش اصرار می کند و سرزمین های عربی را تحت اشغال خود دارد و حقوق ملت فلسطین را رد می کند، سفیر داشته باشد، اما توقع این را هم ندارم که مصر روابط خود را با اسرائیل کاملا قطع کند و توافق نامه کمپ دیوید را لغو کند و به خاطر آن وارد جنگ شود.
با این حال تصور می کردیم که طبیعی باشد مصر پس از انقلاب با ادبیات کج دار و مریز با طرف اسرائیلی صحبت کند و حداقل ادبیات نظام سابق را به کار ببرد. حداقل انتظار می رفت به گونه ای صحبت کند که اسرائیل این گونه برداشت نکند که مصر دوست و هم پیمان آن است.
هویدی با اشاره به اینکه دولت جدید مصر تحت فشار آمریکا و اروپاست و به همین دلیل می کوشد با اسرائیل مدارا کند، نوشت: لااقل مثل الگوی ترکیه رفتار می کردید که توانست در روابط خود با اسرائیل تجدیدنظر کند و اراده مستقل داشته باشد. ملت مصر از سال 1979 و توافقنامه کمپ دیوید هرگز با اسرائیل آشتی نکرده است.
این تحلیلگر مصری درباره علنی شدن نامه محمد مرسی می نویسد: از زمانی که روابط دیپلماتیک مصر و اسرائیل پس از معاهده صلح در سال 1979 برقرار شد، مصر تاکنون شش سفیر به تل آویو فرستاده، اما این نخستین بار است که روزنامه های اسرائیلی استوارنامه سفیر مصر در دولت عبری را منتشر می کنند. نمی توانیم به راحتی بپذیریم که این مساله تصادفی بوده است. شاید این نامه تعمدا منتشر شده تا محمد مرسی، رئیس جمهوری مصر گرفتار شود و چهره اش در برابر جهان عرب و اسلام مخدوش شود و به افکار عمومی بگویند که رئیس جمهوری مصر بعد از انقلاب چیزی جز نسخه ای از رئیس جمهوری قبل از انقلاب نیست و هیچ تفاوت با او جز در ریش سفیدش ندارد.
با این حال شکی ندارم که کسانی که این نامه را منتشر کردند می خواستند این پیام را به همه اعراب و مسلمانان برسانند که رئیس جمهوری که می بیند کسی است که از «اخوان المسلمینی» آمده که در سال 1948 با اسرائیل جنگید و همچنان در غزه و دیگر کشورهای جهان بال و پر دارد، او با خطاب قرار دادن رئیس جمهوری اسرائیل با عبارت «دوست بزرگ» پیام صلح و دوستی فرستاد. گویی که می خواسته از گذشته خود و جماعتش عذرخواهی کند و از آنها ملتمسانه بخواهد که او را ببخشند مورد لطف و مرحمت خود قرار دهند و روابط محبت آمیز و رضایت بخش و نزدیکی با او بنا کنند.
به گزارش دیپلماسی ایرانی، فهمی هویدی در پایان می نویسد: نمی توانم مخفی کنم وقتی که پرزیدنت محمد مرسی در نیویورک گفت که مشکلی با معاهده کمپ دیوید ندارم تا چه اندازه افسرده شدم. فکر می کردم که او نیز همانند هر مصری با این معاهده مشکل داشته باشد. اما محافظه کاری کردم و چیزی نگفتم تا این که شنیدم سخنگوی رئیس جمهوری و سفیر جدید مصر در اسرائیل می گویند که مصر به همه بندهای معاهده کمپ دیوید پایبند است. برخی از دیپلمات ها گفتند که آن عبارت نه متوجه اسرائیل بلکه متوجه ایالات متحده و آمریکا و اتحادیه اروپا بود که از بابت او مطمئن شوند.
حتی اگر این هم صحیح باشد هیچ دلیلی ندارد که جناب پرزیدنت نامه فدایت شوم و به حد افراط اطمینان بخش برای اسرائیل بنویسد. در حالی که او همواره مورد حمایت و پشتیبانی ملت مصر و اعراب بوده است. ایشان حتی توجه نکرد که سرزمین های فلسطینی همچنان تحت اشغال است. به هیچ وجه شایسته مصر نیست که رئیس جمهور آن با این واژه ها دشمن ملت مصر، اعراب و مسلمانان را خطاب قرار دهد و تا این اندازه محافظه کاری به خرج دهد.