به گزارش "دریچه"به نقل از"صراط" - گذر ایام و تورق تقویم، زمان را به سوی 24 خرداد ماه 1392 پیش می برد و تکاپوهای انتخاباتی را فزونی می بخشد. در این میان یکی صحبت از «طرح وحدت ملی» به میان می آورد و دیگری «طرح مناسک» به اجرا می گذارد. آن یکی «طرح دولت بی پایان» را در دستور کار قرار داده است و جناح دیگری، هنوز به «اجماع» نرسیده اند!
احمدی نژاد هم هر چند از یک سو می گوید لحظه ای به انتخابات فکر نمی کند اما از سوی دیگر دوباره صحبت از لیست مفسدان کرده و مردم را تشنه شنیدن نام آنها و در این رابطه . وی دیروز در مراسم افتتاح طرح های عمرانی خراسان رضوی ادعا کرد: "300 نفر در کشور 60 درصد پول‌های کشور را در جیب خود گذاشته و پس نمی‌دهند."
به گزارش سرویس سیاسی صراط؛ به نظر می رسد باید اینک که چند ماه تا انتخابات ریاست جمهوری زمان باقیست کاری کرد و قدمی برداشت و با تدبیر و بدور از هیجانات کاذب سیاسی افراد را آنالیز و سنخیت آنها را با جایگاه ریاست جمهوری ایران مورد بررسی قرار داد تا شاید بتوان به نتیجه ای مطلوب رسید.
ایران اسلامی سال 1391 با موقعیت ژئوپولتیکی و شرایط سیاسی خاص آن و با نظر به تئوری مقاومت در انقلاب اسلامی ، نیازمند یک ارتباط مدبرانه ، بدور از احساس و کاملا علمی در قبال تحولات دنیا دارد ، چرا که در سالهای اخیر بخوبی مشاهده کرده ایم عملکرد احساسی و گاها بدور از تدبیر برخی از مسئولین در عرصه دیپلماسی، هزینه های سنگینی را در داخل کشور برای زندگی روزمره مردم در بر داشته و در آینده هم شاهد خواهیم بود مغایرت برخی رفتارهای امروز مسئولان در عرصه دیپلماسی با فلسفه انقلاب اسلامی چه آثار و تبعات جبران نا پذیری را برای کشور بجای خواهد گذاشت.
فلذا با توجه به نقش مهم دانش دیپلماسی در اداره کشور و آسیب های جدی عدم توجه به این مقوله بر روی زندگی مردم ، لازم است بر روی شخصیت های دیپلماتیک کشورمان تمرکز بیشتری داشته باشیم ، چرا که دور از ذهن نیست ظهور یک دیپلمات کارکشته در جایگاه ریاست جمهوری ایران بتواند تحول عظیمی در نوع روابط ایران با کشورهای جهان و بالطبع فضای داخلی کشور ایجاد کند.

اما فارغ از تمام جنجال ها و بدور از حاشیه ها، هستند افرادی که خدمت به کشور و ملت شان را بر منازعات زودهنگام و بی ثمر سیاسی ارجح می دانند و بجای تقابل در جبهه داخلی، بعنوان خط شکنان جبهه خارجی جمهوری اسلامی خدمت می کنند.
افرادی که دیروز، بعنوان دیدبان انقلاب اسلامی، صدامیان را رصد می کردند؛ امروز نیز در رسته دیپلمات های کارکشته و مجرب، جهانخواران و مستکبران را تحت نظر دارند.

زاده مشهد الرضاست و دانشجوی امام صادق(ع). 18 سال در وزارت خارجه، مشق سیاست کرده و بر دیپلماسی خارجی خاتم النبیین(ص) تسلط دارد چرا که موضوع پایان نامه دکتری خویش را معطوف به دکترین سیاست خارجی نبی مکرم اسلام قرار داده است .
تجارب مفید و حُسن سوابق این دیپلمات، موجب آن شد که رهبر معظم انقلاب، مسئولیت خطیر نمایندگی شان در شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی را به شخص ایشان واگذارند.

گویند که "رنگ رخساره خبر می دهد از سّر درون". جلیلی کم حرف است و متفکر و متین. ظاهری ساده و کلامی نافذ دارد. شاید به همین جهت باشد که دیپلمات های کارکشته ای چون سولانا و اشتون، هنوز به کُنه و بطن وجودی او پی نبرده اند!
قدم های لنگانش نشان می دهد که در زندگی او، مصالح ملی بر منافع شخصی مقدمند.
بیاد آورید سخنان شورانگیزش را در سوم خرداد امسال که در جمع تیم مذاکره کننده غربی و ایضاً حضار خارجی اظهار داشت: «خانم ها و آقایان! می دانید امروز چه روزی است؟! سوم خرداد، یعنی دقیقا همان روزی که 30 سال پیش خرمشهر را از اشغال عراق دوران صدام آزاد کردیم.»

جلیلی اما سابقاً درباره انتخابات نیز اظهاراتی داشته است. وی در جمع اعضای جنبش عدالتخواه دانشجویی در پاییز 83 اینگونه عنوان می کند: «به نظر من اختیارات رئیس‌جمهور در کشور ما خیلی مغفول واقع شده است، به نظر من قدرت‌مند ترین فردی که می‌تواند در عرصه‌ی خدمت به مردم و کار اجرایی باشد، رئیس‌جمهور است. کشوری که این همه سازمان و دستگاه‌های عریض و طویل دولتی دارد، رئیس‌جمهور می‌تواند عزل کند، نصب کند، کار بخواهد، مطالبه کند، کارآمدی بخواهد، ارزیابی بخواهد، برنامه بخواهد و آن‌ها را فعال کند.»

حالا چند سالی هست که نام دکتر سعید جلیلی بیشتر بر سر زبانها افتاده است و از وی بعنوان یکی از چهره های انقلابی و آکادمیک یاد می شود که همیشه ضمن اینکه با منطق و خونسردی مواضع انقلابی اش را در عرصه بین المللی اتخاذ داشته ، کمترین هزینه را برای کشور به بار آورده و با پرهیز از مواضع احساسی و عجولانه ، منافع ملت را به بهترین شکل دنبال کرده است.
با این وجود غافل شدن ازشخصیت پخته و بین المللی جلیلی نوعی غفلت از سرمایه های انقلاب محسوب می شود و انتظار می رود بدور از هرگونه انتخاب عجولانه و جانبداریهای غیرمنطقی به همه نیروهای حاضر در کشور که استعداد حضور در جایگاه ریاست جمهوری را دارند توجه کنیم.