کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا یا همان وزیر امور خارجه اروپا ـ آنگونه که رسانه‌های اروپایی اصرار دارند او را معرفی کنند ـ در دو خبر کاملا متناقض و متضاد خبرساز شد که نشان دهنده خیانت و دشمنی او با مردم ایران است.

به گزارش گروه سیاسی صراط، اشتون روز گذشته نخست با طرح دیدار چهره به چهره با محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد، خبرساز شد.

اما درست در زمانی که ظریف خود را برای این دیدار آماده و از مقامات ارشد نظام برای طرح مباحث فی مابین کسب تکلیف می کرد، اشتون با بیانیه‌ای همه مسئولان کشورمان را غافلگیر کرد و سبب شد تا خیال خام عده ای ساده دل که با ساده انگاری به درج مطالبی درباره لزوم گفت وگو با غرب و سوءاستفاده از واژه زیبا و پرمعنای "نرمش قهرمانانه" در رسانه‌ها می‌پرداختند، به یک باره "هباءاً منثوراً" شود.

کاترین اشتون تنها ساعاتی پیش از برگزاری دیدارش با ظریف در بیانیه ای عجیب که بوی دستور و امریه از آن به مشام می رسید، به نوری مالکی هشدار می دهد که حق استرداد هفت تن از رؤسای گروهک تروریستی منافقین به ایران را ندارد.

وی با این توجیه که ممکن است ایران این افراد را محاکمه یا به اعدام محکوم کند ـ که حتی اگر چنین حکمی هم صادر شود، در برابر تمام این ظلم هایی که در این سال ها از سوی تروریست های منافق به مردم ایران روا شده، باز هم ناچیز است ـ به نوری مالکی اخطار شدیداللحن داده که از استرداد این افراد به تهران خودداری کند.

این اخطار اشتون در حالی در کشور ما با سکوت خبری رسانه ای مواجه شده بود که رسانه های اصلاح طلب با راه‌اندازی موج خبری حمایت از مذاکره با غرب و دیدار روحانی ـ اوباما، همچنان خواب برقراری ارتباط با غرب را می دیدند.

وزیر محترم امور خارجه نیز با رویی گشاده و لبانی خندان، ساعاتی بعد پذیرای رئیسه سیاست خارجی اروپا بود و در طول مذاکره کوچک ترین اشاره ای به دخالت آشکار اشتون درامور داخلی دو کشور مستقل و مهم ایران و عراق نکرد. "اعتراض" که دیگر جای خود دارد!

شادی ظریف از این دیدار در حدی بود که بلافاصله به دوستان و همراهانش دستور می دهد تا لپ تاپش را بیاورند و او نیز بتواند گشتی درفیس بوک بزند، لایکی برای دوستان و احتمالا صفحه خانم اشتون بگذارد و دست آخر هم روایتی فیس بوکی از دیدارش با نامحرمان (!) گزارش کند.

این تنها نمونه ای از خیانت و فساد اشتون و رفتاهای کاسبکارانه اش است که بیان شد. مشابه چنین رفتارهایی نه تنها در برابر ایران، که نسبت به بسیاری از ملت ها از او وجود دارد که سبب شده بسیاری از رهبران کشورهای جهان نسبت به او بی اعتماد باشند. ولی برخی سیاستمداران داخلی، همچنان دل به اشتون بسته اند.