"خیبرآنلاین" - علی اکبر ناطق نوری که طی چندسال گذشته سعی کرده بود به نوعی سکوت سیاسی اختیار کند، مراسم ختم مرحوم عسگراولادی را فرصت مغتنمی برای شکستن این روزه ی سکوت دانست.

به گزارش پایگاه خبری- تحلیلی "خیبرآنلاین"، وی که به عنوان سخنران مراسم ختم مرحوم عسگراولادی انتخاب شده بود، از فضای به دست آمده استفاده کرده و ضمن انتقاد از برخی مداحان، به دفاع از عملکرد دولت پرداخت.

براساس این گزارش، ناطق نوری با تفسیر به رای بیانات مهم حضرت امام خامنه ای در روز 12 آبان گفت: تحلیل من آن است که حمایت رهبری از تیم مذاکره کننده ایران در آستانه ماه محرم به این دلیل بود که در مداحی ها و مجالس عزاداری عده ای داغتر از آش نشوند چرا که ما امروز نیاز به آرامش و وحدت و حمایت داریم.

او همچنین با ایراد سخنان سیاسی در مجلس ختم ادامه داد: دولت نیاز به حمایت دارد و این سربازان سیاست خارجی با دلگرمی شما مردم می توانند کارشان را پیش ببرند.

در این مجلس که علاوه بر مسئولان مختلف، علی اکبر ولایتی نیز حضور داشت، وی نیاز به وحدت را بیش از هر زمانی دیگری مهم ارزیابی کرد.

ناطق همچنین با اشاره به نعمت ولایت گفت: کشورهای اطراف ما که از این نعمت محروم هستند، می‌بینیم که با چه گرفتاری‌هایی مواجهند، کشورهایی مثل مصر و عراق که نعمت ولایت فقیه را ندارند.

راجع به مسایل مطرح شده توسط ناطق سوالاتی وجود دارد که جهت روشن شدن برخی مسایل، مطرح می شود:

الف) یکی از ایراداتی که برخی همفکران ناطق نوری به مداحان ولایی و بصیر وارد می دانند، ایراد سخنان سیاسی در مجالس عزاداری و هیات هاست. این جماعت مدام در این شیپور می دمند که چرا از تریبون مداحی برای بیان مسایل سیاسی استفاده می شود. اگرچه این سخن از پایه و اساس اشتباه است اما با توجه به عدم موضعگیری امثال ناطق راجع به سخنان همفکرانشان، باید از او و دیگران پرسید چرا سخنران یک مجلس ختم و عزا، به جای بیان مسایل اختصاصی به این مراسم، حرف های سیاسی مطرح کرده است؟ چرا از تریبون این مجلس برای بیان نظرات و تحلیل های شخصی استفاده شد؟

ب) درحالی که بیانات امام خامنه ای ابعاد بسیار گسترده و جامعیت کلانی دارد، ناطق نوری با کدام بصیرت و همچنین با کدام اذنی، تحلیل شخصی خود از فرمایشات معظم له را در یک جلسه اینچنینی مطرح می کند؟ و نیز، از کجای این سخنان برای حمله به مداحان برداشت می شود؟ آیا این نوعی مصادره به مطلوب کردن سخنان ایشان نیست؟

پ) ناطق در بخشی از سخنانش گفته که دولت نیاز به حمایت دارد و مسئولان دیپلماسی به پشت گرمی مردم احتیاج دارند. در این باره باید گفت که این سخن، یک سخن کاملا منطقی و اصولی است که نظر امام خامنه ای و عموم نیروهای انقلابی و حزب اللهی نیز بر همین مدار بوده و خواهد بود اما سوالی که مطرح می شود این است که امثال ناطق نوری آیا فقط دولت همفکر خود را قابل حمایت می دانند و سایر دولت ها که از قضا با رای تاریخی مردم بر سرکار آمده اند را فاقد چنین پشتیبانی قلمداد می کنند؟ اگر پاسخ منفی است، لطفا لیستی از حمایت های خود نسبت به دولت های نهم و دهم را منتشر نمایند تا مردم بیشتر به صداقتشان پی ببرند.

همچنین، باید از او پرسید مگر نه اینکه فعالیت دیپلماسی از سال های قبل آغاز شده است؟ مگر نه اینکه مذاکرات ژنو به ژنو 4 و 5 یاد می شود و این یعنی مذاکرات ژنو 1، 2 و 3 نیز قبلا وجود داشته است؟ و مگر نه اینکه دیپلمات های قبلی نیز مامورین و افسران جمهوری اسلامی بودند؟ او در ماموریت های گذشته نمایندگان جمهوری اسلامی کدام سخن و اقدام حمایتی را ایراد نمود؟!

ت) او گفته که امروز نیازمند وحدت هستیم. این هم از آن جنس سخنانی است که هیچ عقل سلیمی هرگز آن را رد نمی کند اما نکته ای که مطرح است، بیان این سخن از سوی فردی است که براساس گفته بسیاری از نزدیکانش، بر سر ایجاد وحدت میان کاندیداهای موسوم به اصولگرا بیشترین سنگ اندازی ها و موانع را ایجاد کرد. تیمور علی عسگری و محمدرضا باهنر به صراحت اعلام کردند که طبق قرار قبلی کاندیداهای ائتلاف 1+2 و نیز توصیه اکید آیت الله مهدوی کنی، قرار بود ولایتی انصراف دهد اما با توصیه وحدت شکن ناطق نوری، وی از این اقدام سرباز زد. حال، از ناطق باید پرسید آیا وحدت باید بر سر اصول باشد یا بر سر منافع برخی افراد؟! آیا هر زمان که انقلاب و آرمان ها به وحدت احتیاج داشت باید نسبت به آن اقدام کرد یا هر زمان که برخی افراد خاص(!) درخواست وحدت داشتند؟!

ث) ناطق در بخش دیگر از سخنانش به نعمت ولایت و محروم ماندن برخی کشورها از آن مطالبی بیان کرده و عدم برخورداری از این نعمت را باعث گرفتاری های آنان دانسته است. مجددا این بخش از سخنان وی نیز به هیچ وجه تازگی ندارد اما بیان آنها از سوی فردی همچون ناطق، سوالاتی را تداعی می کند. او باید به این سوال پاسخ دهد در زمانی که سران فتنه، از جمله یار غار این روزهای او، محمد خاتمی، بر طبل اغتشاش و آشوب کوبیدند و اردوکشی خیابانی به راه انداختند و ظلم بزرگ در حق انقلاب رواداشتند و دروغ بزرگ تقلب را علیه جمهوری اسلامی مطرح کردند، او کجا بود و در کدام سخنرانی سیاسی و غیرسیاسی اش نسبت به این مساله واکنش جدی از خود نشان داد؟!

در برهه ای که ولی فقیه زمان به صراحت و شفافیت خواص را بر سر جلسه امتحان دانست و با صدای بلند بیان فرمود که "این عمار" او برای پاسداشت نعمت بزرگ ولایت مطلقه فقیه کدام اقبال آشکار و عمومی را انجام داد؟!

اگرچه سخن درباره اقدامات و عملکرد امثال ناطق نوری که زمانی جزو خط مقدم های انقلاب بودند و مع الاسف، در برهه های خاص که انقلاب محتاج حضور در صحنه بود، به سکوت بی مورد و انزوا گرویدند، بسیار است اما پاسخ به همین چند سوال و درخواست می تواند بسیاری از ابهامات و شبهات را مرتفع کند.