گروه سیاسی مشرق: چهره‌ها و رسانه‌های اصلاح‌طلب طی روزهای اخیر تلاش کرده‌اند تا بصورتی تمام قد در مقابل برخی انتقادات که ضرورت برائت جویی اصلاح‌طلبان از فتنه را گوشزد می‌کنند، بایستند و این مسئله را یک اظهار نظر شخصی از سوی چهره‌های اصولگرا جلوه دهند.

آنها در این راهبرد همچنین بصورت گسترده به این اظهار نظر نیز اشاره می‌کنند که حرف اصولگرایان حرف نظام یا قانون نیست و همه باید از قانون تمکین کنند.

نکته واضح این ماجرا و این مقاومت‌های اصلاح‌طلبان که قابل کتمان هم نیست؛ پیوند خوردگی عمیق جریان اصلاحات با جریان فتنه است.

آنها (اصلاح‌طلبان) در جریان فتنه، عموماً از دو گروه خارج نبودند. یا اینکه در مقابل فتنه و فتنه‌گران سکوت کرده بودند و یا اینکه مقوّم فتنه بودند و فعالیتشان در جبهه فتنه‌گری به راحتی به چشم می‌آمد.
بودند اندکی از آنها نیز که با فتنه مخالفت ورزیدند اما این تعداد به هیچ وجه در زمره اصلاح‌طلبان شهیر محسوب نمی‌شدند و کسی هم از آنها بعنوان مرکزیّت جبهه اصلاحات یاد نمی‌کرد.

مرکزیّت اصلاحات پس از فتنه و وقوع کم‌احتمال‌ترین گزینه برای اصلاح‌طلبان!، یعنی شکست فتنه‌گران و گذار پیروزمندانه نظام و مردم از این فتنه نفس گیر، با چالشی مهم به نام ادامه حیات سیاسی مواجه شدند.

حیاتی نصفه و نیمه که صد‌البته انتخابات دولت آینده به احتمال زیاد تیر خلاصی آن را در خشاب قرار خواهد داد.

اصلاح‌طلبان از یکسو خود را ناگزیر برای ورود به عرصه سیاست کشور می‌بینند تا به موت سیاسی نرسند و از جهت دیگر پیوند خود را با فتنه هم نمی‌توانند به فراموشی بسپارند.

تلاش برای حفظ پیوند با آرای سفید

پیوند اصلاح‌طلبان با فتنه و احتراز عمدی آنها از برائت از این مقوله به معنای تلاش آنها برای حفظ پیوند با آرای سفید است. مسئله‌ای که باید تاکید کرد یکی از اصلی‌ترین دلایلی است که اصلاح‌طلبان را از برائت‌جویی از فتنه باز می‌دارد.

فعالیت‌های سیاسی اصلاح‌طلبان طی دوره‌های گذشته نشان می‌دهد که آنها همواره به گزینه "آرای سفید" احتیاج داشته‌اند. احتیاجی که یک بعد آن به میزان شمارشی آرا بازمی‌گردد و بعد دیگر آن نیاز اصلاح‌طلبان به میلیشیای کف خیابان برای پیگیری مطالبات است.

میلیشیایی که رای سفیدها همواره تامین کننده بخش زیادی از نیروهای آن در دو فتنه سال 78 و سال 88 بوده‌اند.

برائت از فتنه = برائت از بخش عظیمی از جبهه اصلاح‌طلبی

بعد دیگر احتراز اصلاح‌طلبان از برائت جویی از فتنه، ترس عظیم آنها از گسستن تار و پود جبهه است.

بخش اعظم جبهه اصلاح‌طلبان اعم از حاضران در داخل یا خارج کشور، افرادی بوده‌اند که در ماجراهای مربوط به فتنه نقشی فعال داشته‌اند.

ابراز برائت از فتنه در تساوی با برائت از این افراد نیز هست و لذا عقل جمعی اصلاح‌طلبان حکم می‌کند که در این ورطه احتضار سیاسی، لااقل به شکم خودشان چاقو نزنند و این نیروها را از خود جدا نکنند.