«بشار أسد» رئیس جمهور سوریه متولد 11 سپتامبر 1965 میلادی است. وی تحصیل کرده رشته چشم پزشکی از دانشگاه دمشق است. وی مدت زمان کوتاهی نیز به لندن سفر کرد و به تحصیلات تکمیلی در رشته خود مشغول بود. او در سال 1994 میلادی، پس از مرگ برادرش "باسل" در یک حادثه تصادف رانندگی، به سوریه بازگشت.«بشار أسد» قبل از رسیدن به پست ریاست جمهوری در رشته تحصیلی خود نیز فعالیت می کرد تا اطلاعات علمی خود را فراموش نکند. این تصویر نشان دهنده یکی از عمل های جراحی انجام شده توسط وی است.

مجتبی جباری درحالی که هنوز در این فصل به میدان نرفته دربی هفتاد و پنجم را از دست داد.

مجتبی جباری که در این فصل هنوز برای استقلال به میدان نرفته به دلیل مصدومیت از ناحیه زانو دیدار هفته ششم با پرسپولیس را هم از دست داد.

کادر پزشکی استقلال هنوز میزان دقیق دوری وی از فوتبال را اعلام نکرده چرا که باید MRI جباری مورد بررسی قرار گیرد و سپس میزان مصدومیت و دوری این بازیکن مشخص شود اما فعلا جباری قادر به بازی نیست.

استقلال در هفته ششم لیگ باید با پرسپولیس روبرو شود. این بازی در صورتی که به دلیل برگزاری اجلاس جنبش کشورهای غیر متعهد عقب نیفتد در تاریخ سوم شهریور برگزار می شود.

خبر دیگر اینکه توزی نیز به دلیل کمر درد نمی تواند دوشنبه شب هفته جاری مقابل مس بازی کند.

به گزارش خبرنگار اعزامی فارس از لندن، اسکار پیستوریوس، دونده اهل آفریقای جنوبی که با پاهای مصنوعی در مسابقات دوی 400 متر المپیک 2012 لندن شرکت کرده بود، توانست با رکورد 45 ثانیه و 44 صدم ثانیه در گروه یک رقابت‌ها راهی مرحله نیمه نهایی شود.

پیش از حاشیه‌های زیادی برای حضور اسکار در مسابقات وجود داشت که فدراسیون جهانی سرانجام موافقت کرد که وی در لندن شرکت کند.

سجاد هاشمی، نماینده کشورمان نیز در گروه 6 بازی‌ها با رکورد 47 ثانیه و 75 صدم ثانیه از رسیدن به نیمه‌نهایی بازماند.

  نکته جالب مرحله نخست مسابقات 400 متر مصدومیت لاشان مریت آمریکایی و قهرمانی دوره گذشته رقابت‌ها بود که پس از طی کردن مسافت کوتاهی از پیست خارج شد.

ماه مبارک رمضان فرا رسیده بود. به جز عده معدودی که سخت مریض بودند، همه روزه می‌گرفتند. بچه‌ها تمام شب را به دعا و مناجات می‌پرداختند. شب زنده‌داری‌های ماه مبارک، اجر ویژه‌ای هم داشت و آن شانس بیرون رفتن از آسایشگاه بود. اسرا، تمام مدت اسارت را قبل از غروب آفتاب به آسایشگاه رفته و بعد از طلوع آن در صبح روز بعد بیرون آمده بودند.

سال‌ها بود که بچه‌ها منظره‌ شب را ندیده و حالا که عراقی‌ها قبول کرده بودند غذای سحر را پس از نیمه شب توزیع کنند، فرصت خوبی بود که به بهانه‌ گرفتن غذا از آشپزخانه، عقده‌ چند ساله‌ ندیدن ماه و شب و ستارگان را از دل واکنند؛ گر چه گاهی برای این تفریح متضرر می‌شدند. اتفاق افتاده بود که مسئول غذا در حال بازگشت از آشپزخانه، محو تماشای ماه و ستارگان، پیش پایش را ندیده و زمین خورده بود آن وقت مجبور شده بود که دست خالی به آسایشگاه بیاید.

چند روز از ماه رمضان گذشته بود. خلیل عراقی - مسئول فروشگاه - اعلام کرد که زولبیا برای فروش آورده است. بچه‌ها هم به غیر از پولی که برای صندوق می‌گذاشتند، مابقی را دادند مسئول آسایشگاه تا زولبیا بخرد. وقت افطار نزدیک بود گروه هم‌خوان به یاد ایران و برنامه‌ رادیویی مخصوص لحظات افطار، در گوشه‌ای حلقه زده بود و اجرای برنامه می‌کردند.

«این دهان بستی، دهانی باز کن، سوی خوان آسمان پرواز کن» افطار آن شب فراموش نشدنی شد. زولبیا را تقسیم کردند، به هر نفر یک پر رسید.

روز بعد، خلیل آمد توی آسایشگاه به ارشد گفت: «چطور بود زولبیا؟ بازم بیارم؟» ارشد گفت: «نه سرکار، ما دیگه پولی نداریم که زولبیا بخریم، اون هم با این قیمتی که تو می‌دی. ان شاء‌الله بمونه برای ایران.» لبخندی بر لبان خلیل نشست، خنده شد و آخرش به قهقه کشید، حالا نخند، کی بخند. مسئول آسایشگاه با تعجب علت خنده‌اش را جویا شد. خلیل در میان خنده گفت: «این زولبیا را پیرزن همسایه‌مون نذر کرده بود داد به من و سفارش کرد که ببر بده اسرا بخورن. من هم فروختمشون به شما و پول خوبی گیرم اومد!

راوی: احمد یوسف زاده

رضا اسماعیلی شاعر توانمند کشورمان به مناسبت فرا رسیدن میلاد کریم اهل بیت امام حسن(ع) شعری سروده و برای انتشار در اختیار فارس قرار داده است. این شعر که از تو گفتن نام دارد به شرح زیر است:

از تو گفتم با ولی ، اما ، اگر ... ، یعنی که هیچ

چون نفهمیدم ز نورت بیشتر ، یعنی که هیچ


دفترم خالی ست از گل واژه‌های نور تو

واژه‌ها از فصل حُسنت بی خبر،  یعنی که هیچ
 

نازنین ! چشم زمین روشن به نور حُسن توست

آفتاب حُسنی و من کور و کر ، یعنی که هیچ
 

از تو اسمت را فقط می‌دانم و رسمت ... ؟ دریغ !

از تو ای جان جهان ! این مختصر ، یعنی که هیچ
 

ادعای عاشقی دارم ، ولی کو داغ دل ؟

درد بی‌دردی گرفتی ، ای پسر ! یعنی که هیچ
 

آرزو دارم برقصم آسمانت را شبی

در حصار این قفس!  بی بال و پر؟ یعنی که هیچ


دلخوشم که شاعر حُسن توام ، اما چه سود ؟!

تا نگشتم با نگاهت همسفر ، یعنی که هیچ


از تو کم گفتم ، خجالت می‌کشم از روی تو

یک غزل ؟ ها ... کرده‌ام  شق القمر ! یعنی که هیچ


مانده‌ام در فهم تو ، ای حُسن عالمتاب عشق!

من کجا و وصف تو ؟ خوردم شکر ! یعنی که هیچ