به گزارش گروه فرهنگی مشرق، در برنامه اهدای جوایز سینمایی نیکی کریمی به موزه سینما، پس از اتمام مراسم نیکی کریمی در مقابل چشم خبرنگاران و عکاسان عزت‌الله انتظامی را در آغوش گرفت.

صبح امروز مراسم اهدای جوایز سینمایی نیکی کریمی به موزه سینمای در حالی برگزار شد که اتفاق عجیب در این مراسم باعث بهت و تعجب حاضران شد. نیکی کریمی بدون توجه به شعائر اسلامی عزت الله انتظامی را در آغوش گرفت بدون این که توجهی به نحوه انعکاس این مطلب در جامعه داشته باشد.

این مسئله نشان می‌دهد که جامعه هنری ایران کماکان توجهی به ارزش‌های دینی و اسلامی حاکم بر جامعه ندارد و بر شیوه غربی خود حرکت می‌کند.

متأسفانه تاکنون رسانه‌های رسمی کشور خبری درباره این حرکت ناشایست منتشر نکرده‌اند.

به گزارش سرویس وبلاگستان مشرق، علیرضا آهنج در وبلاگ اسرار انتظار نوشت:
ساموئل هانتینگتون استاد دانشگاه هاروارد که ریاست مرکز مطالعات استراتژیک دانشگاه هاروارد را بر عهده داشت در نظریه دوم خود روزهاى شادمانى غرب را زودگذر مى بیند و در قالب رویارویى و برخورد دو تمدن اسلام و غرب، هشدار مى دهد.
هانتینگتون با نگارش مقاله خود تحت عنوان «برخورد تمدن‏ها»، سعى در تحلیل روابط «غرب و سایرین‏» در جهان بعد از جنگ سرد دارد.
هانتینگتون در واقع خصومت مفروض تمدن اسلام و تمدن غرب را بهانه‏ اى براى ارائه رهنمودهاى استراتژیک خود قرار مى دهد و سرانجام نیز غرب را به مقابله با آن دسته از کشورها و گروههایى دعوت مى کند که در مسیر احیا و گسترش تمدن اسلامى قرار دارند. بنابراین «برخورد تمدن‏ها» بیشتر یک دستورالعمل استراتژیک است تا یک نظریه محض.
هانتینگتون بیان مستدلی در مورد بیداری و قدرت یابی جهان اسلام دارد. او در یکی از فصل های کتاب خود اطلاعاتی آماری بیان می کند که بر اساس آن جهان اسلام چه از نظر جمعیتی و چه از نظر مالی و چه از لحاظ آگاهی های اجتماعی چنان در حال رشد است که می تواند در بسیاری موارد سیادت تمدن غربی را به مخاطره افکند. از این رو او به صراحت می نویسد که قرن آینده، قرن محمد(ص) خواهد بود.
مشکلاتی که غرب از تعارض به کشور های اسلامی برایش ساخت به حدی زیاد بود که ناچار دنبال پیاده کردن نظریه هانتیگتون است. افزایش گرایش به نام مقدس محمد(ص)، حجاب و بیداری اسلامی و نفرت از آمریکا که در کشور های مختلف صورت می گیرد نمونه ای دیگر از این مشکلات است. از این رو غرب و صهیونیزم در حال انقراض به برخورد تمدن ها روی آورده اند و دست به تخریب شعائر اسلام و پاکترین انسانهای هستی می زنند تا تمدن اسلامی را به خیال خود از بین ببرند اما غافل از اینکه پایان تاریخ را ما رقم خواهیم زد.
ان الارض یرثها عبادی الصالحون

یک منبع موثق و نزدیک به شبکه جم‌تی‌وی اعلام کرد شماری از کسانی که در شبکه فارسی‌وان فعالیت می‌کردند برای امکان سفر به ایران به شبکه جم‌تی‌وی پیوسته‌اند و مدیر این شبکه به این نیروها قول داده که امکان‌تردد آنها را به داخل کشور فراهم کند.

این منبع افزود: یکی از این افراد فردی به نام «سارا رهبری» است که سابقا مسؤول خرید سریال و هماهنگی آنها برای دوبله در شبکه فارسی‌وان بوده است که اینک همزمان در هر دو شبکه مشغول فعالیت است.

این منبع خبری تاکید کرد سعید کریمیان، مدیر شبکه جم‌تی‌وی که دفتر بزرگی در تهران خیابان آفریقا دارد به وی اعلام کرده از طریق ارتباطاتش در ایران امکان سفر به ایران را برای وی فراهم خواهد کرد به شرطی که در این شبکه مشغول شود.

شنیده شده است تعدادی از دوستان و مرتبطین با مهدی هاشمی در لندن از قصد او برای بازگشت به کشور در روزهای آینده خبر داده‌اند.
مهدی هاشمی رفسنجانی حدود 3 سال پیش از کشور خارج شد و با وجود احضارهای متعدد قضایی در خصوص رسیدگی به اتهامات امنیتی - اقتصادی از بازگشت به ایران خودداری کرده است. با این حال گفته می‌شود او در روزهای اخیر برای بازگشت به کشور به تکاپو افتاده است.
این در حالی است که دستگاه‌های امنیتی قضایی اعلام کرده‌اند به محض ورود به کشور، او را با حکم قضایی بازداشت کرده و از همان فرودگاه، روانه زندان خواهند کرد.
گفتنی است مهدی هاشمی در طول یکسال گذشته نیز چندین بار در گفتگو با مرتبطین خود در ایران، از قصد خود برای بازگشت به کشور خبر داده بود اما این این مساله به دلایلی صورت نگرفته است.
مهدی هاشمی از شهریور ماه سال 88 به‌دنبال حوادث مرتبط با جریان فتنه با پوشش سرکشی به واحدهای دانشگاه آزاد و ادامه تحصیل از کشور خارج شد و به‌رغم احضارهای قضایی برای رسیدگی به اتهاماتش حاضر به بازگشت نشد. در پی حضور نیافتن این متهم در موعد مقرر برای رسیدگی به اتهامات، قرار بازداشت وی آن‌چنان که پیش از این مقام‌های قضایی تصریح کرده‌اند، صادر شده و در بدو ورود او به کشور بازداشت خواهد شد.
دو سال پیش (27 فروردین 89) نیز، نیره اخوان بیطرف عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس با یادآوری جلسه‌ی اعضای این کمیسیون با رئیس قوه قضائیه و طرح موضوع مهدی هاشمی، خبر داد که در این چلسه تأکید شده است که در صورت ورود مهدی هاشمی به کشور وی دستگیر خواهد شد.
پیش از این یک بار قرار بود که مهدی هاشمی در ایام نوروز سال 89 به صورت محرمانه به کیش سفر کند و از آنجا به تهران بیاید که با انتشار این خبر در رجانیوز، سفر وی لغو شد.
اعتراف‌های عنوان شده علیه مهدی هاشمی در دادگاه متهمان فتنه 88 مبنی بر نقش وی در ناآرامی‌ها، کمیته صیانت از آرا و اقدامات وی قبل از انتخابات، تنها بخشی از مواردی است که در مورد او مطرح است. خرداد ماه سال 89، دادسرای تهران با انتشار بیانیه‌ای از کشف اسناد مهم در دفتر هیئت امنای دانشگاه آزاد خبر داد که تا آن زمان ریاست این دفتر با مهدی هاشمی بود.

در دو سر این یقه گیری سیاسی عباس عبدی و صادق خرازی قرار داشتند. عباس عبدی از فعالان اصلاح طلبی است که همه نوع زمینه ای در پرونده وی دیده می شود. مسئول دانشجویان حمله کننده به لانه جاسوسی آمریکا، عضو شورای سردبیری روزنامه‌های سلام و صبح امروز و عضویت در شورای مرکزی جبهه مشارکت و ... از مهمترین سرفصل های کارنامه وی است.
محمد صادق خرازی اما کارنامه کمتر اما مشخصی دارد. وی 6 سال سفیر ایران در سازمان ملل متحد بود و پس از آن 4 سال سفیر ایران در کشور فرانسه شد. وی همچنین مشاور ارشد محمد خاتمی در دوران ریاست جمهوری بود.























دغدغه ما کنترل غضنفرهای اصلاح طلب خوانده بود
اما این مواجهه سیاسی از مصاحبه خرازی با نشریه آسمان و اظهارات وی در مورد سیاست خارجی دوران اصلاحات شروع شد. خرازی در این مصاحبه گفت: «در دوره اصلاحات دستگاه سیاست خارجی هم از خودی ضربه می خورد و هم از غیر خودی، اما به زعم من بزرگترین ضربات را دستگاه سیاست خارجی از تندروی خودیها خورد. برخی مواضع و رفتارهای هنجارشکنانه عده ای محدودیت های جدی برای متولیان سیاست خارجی به وجود آورد. برخی وعده ای که از سیاستمداران چپ کور بی منطق بودند، با یک گردش یک شبه به سیاستمداران روشنفکر اصلاح طلب نمایی تبدیل شدند که مشکل همه مسائل را در خود ارعابی و وادادگی محض جستوجو می کنند؛ روزگاری کوس چپ زدنهایشان چنان هزینه هایی را بر ملت و مملکت تحمیل میکرد و روزگاری کوس وادادگیشان چوب حراج بر داروندار این ملت زده است. در سیاست خارجی نه آن چپ زدنها و چپکاری ها کارساز است و نه آن دلبستگی ها و وابستگی ها. اقدامات خارج از ضوابط برخی از اصلاح طلبان مثل مذاکرات با برخی از گروگان های سفارت آمریکا که خودشان عاملش بودند، در برقراری روابط با آمریکا مانع ایجاد کرد. این دسته از اصلاح طلبان با استحاله تدریجی افکار تند خودشان به قیمت نادیده انگاشتن تمام توان وظرفیت ملی به قدری دردسرساز شدند که از حد تحمل گذر کرد. یکی از دغدغه‌های عمده مسوولان کنترل غضنفرهای اصلاح طلب خوانده ای بود که بی دلیل مرعوب هیمنه قدرت غرب شدند.
چگونه یک جوان 26 ساله بی سواد سمت دولتی می گیرد؟
اما این نقد تند به غضنفری که بی شک مصداقی جز عباس عبدی ندارد، سنگین آمد و وی به سرعت در نامه ای سرگشاده به ?نقد این مصاحبه پرداخت. در این نوشته با عنوان «وقتی که از آسمان رانت می بارد» آمد: با توجه به وضعیت جسمی و بیماری آقای خرازی جالب بود که همچنان احساس مسئولیت نموده و درباره یکی از مهم‌ترین وجوه سیاسی کشور اظهارات انتقادی بیان کند. واقعیت این است که از خواندن آنچه که در تعریض به بنده گفته بودند، تعجب کردم. نه به واسطه این که مطلبی را علیه بنده گفته‌اند، بلکه به خاطر دور بودن آن از حداقل منطق. به علاوه در شأن آقای خرازی نیست که نسبت به گفته‌هایشان بی‌تفاوت باشیم و باید احترام ایشان را از این حیث رعایت کرد. گویی دیگران باید کیسه بوکس برخی از دوستان باشند تا مبادا اتهامی متوجه گرایش‌های آنان شود! امیدوارم که آقای خرازی از پاسخی که در ادامه خواهد آمد دلگیر نشوند. بنده سعی کردم برخی از موضوعات را بدان حد تلطیف کنم که رعایت حال جسمی ایشان هم شده باشد.
بنده برای اطلاع بیشتر از پیشینه آقای خرازی به سایت شخصی ایشان مراجعه کردم. هیچ سابقه‌ای در کنشگری سیاسی نیافتم یا اگر هم بوده ایشان ننوشته‌اند. ولی تا دلتان بخواهد مدیریت موسسات پژوهشی و مدارک واقعی یا افتخاری دانشگاهی و امثال آن را می‌توان دید.
آقای خرازی گفته‌اند انتساب «اقدامات خارج از ضوابط» به رفتار بنده است. خدا را شکر که دیگران این اقدام بنده را مثل ایشان خارج از ضوابط ندانستند والا در پرونده‌های خود باید پاسخگوی آنها هم می‌شدم. آقای خرازی! کدام ضابطه؟ خوب است بفرمایید یک فرد عادی که نه به استخدام دولت است و نه از آن ارتزاق می‌کند، بر اساس کدام ضابطه باید رفتار کند؟ نکند در همه موارد تا این حد غیرمنطقی و بی‌حساب از کلمات استفاده شده است؟ اگر شما فقط بفرمایید که بنده کدام ضابطه را در نظر نگرفته‌ام، همه ادعاهایتان را می‌پذیرم. نکند باید از دوستان وزارت خارجه کسب اجازه می‌کردم؟ همین که شما برای رفتار یک شهروند این چنین تعیین تکلیف می‌کنید، نشان دهنده خیلی از مسایل است. درباره صحبت با باری روزن عرض کنم که هدف من از آن، نه برقراری رابطه با آمریکا بود نه به هم زدن این رابطه. می‌خواستم نشان دهم که موضوع تصرف سفارت، مربوط به زمان خود و در واکنش به سیاست‌های آن زمان بوده و امروز می‌توان به گونه دیگری رفتار کرد.
اگر ایجاد رابطه با آمریکا از طریق‌های خاص و با کارهایی که شما بهتر از هر کسی می‌دانید، چگونه است و این که یواشکی کارهایی شود و هیچ کس حرفی نزند و کاری نکند، در این صورت روشن است که سرنوشت آن همین است که شد. خاک بر سر (ببخشید که این کلمه را به کار می‌برم) سیاستی که شما در پیش گرفتید که بخواهد روابط با آمریکا را تنظیم کند ولی یک اقدام تا این حد عادی و حتی مکمل آن، مانع تحقق آن سیاست شود. اتفاقاً همین نگاه و سیاست بوده که تا کنون مشکلی را در این زمینه حل نکرده است، و اکنون بجای پرداختن به نقد خود به دیگران حمله می‌کند!
تصرف سفارت آمریکا هم، در حوزه توازن و تعادل نیروهای سیاسی چنین اثراتی داشت. کسانی را بر صدر نشاند که بر اساس شایستگی‌های ذاتی خودشان به آن جایگاه نرسیده بودند. برای آنکه خیلی راه دور نرویم، همین آقا صادق خودمان را که خداوند سلامتی را به ایشان بازگرداند، نمونه قرار می‌دهیم. ایشان در 22 سالگی عضو شورای عالی پدافند ملی شده‌اند در 24 سالگی مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد شده‌اند و در 26 سالگی به سفیری ایران در سازمان ملل متحد منصوب شده‌اند! این صادق هنگام انتصاب به سفیری ایران در سازمان ملل متحد فاقد تحصیلات دانشگاهی هم بوده‌اند. پرسش این است که یک جوان 26 ساله فاقد تحصیلات دانشگاهی و حتی فاقد یک روز سابقه کاری در وزارت خارجه و امور دیپلماتیک، چگونه به چنین پست مهمی منصوب می‌شود؟ جناب خرازی! امیدوارم مصداق یکی بر سر شاخ بن می‌برید نشویم. مگر ممکن است که در یک کشوری مثل ایران در سال 1368 روال امور عادی باشد ، و به یک باره از مشاوری مدیر عاملی خبرگزاری، از سوی آقای هاشمی به مقام سفارت در سازمان ملل منصوب شد آن هم با 26 سال سن و فاقد سابقه دیپلماتیک و تحصیلات دانشگاهی؟
هزینه اشتباه شما را چه کسی باید بپردازد؟
اما صادق خزاری در نوشتاری جدید، بار دیگر به عباس عبدی تاخت و نوشت: ای کاش تجربه سالیان به او آموخته بود که به کار بردن واژه های مرسوم چپ مآبان برای تخریب شخصیت و تحریف هویت حریف راه به جایی نمی برد و اسباب تشفی خاطر خطیر ایشان نخواهد شد. ظاهراً آقای عبدی خود را قیم همه اهالی اقلیم چپ می پندارند وگرنه چرا خود را مخاطب این بنده کمترین پنداشته اند.
آقای عبدی! بپذیرید خیل کثیری از مردم از نظریه پردازی های ملوکانه بی پایه منزجر شده اند. وقتی جریان های روشنفکری، منطقه و جهان را بهتر می شناسند و با وضع کشورشان، ایران عزیز، مقایسه می کنند به درد می آیند. فرومایگی فرهنگی اقتدارطلبان تاریک اندیش به جای خود، اما نخبه گرایی اجتماعی، رانت بازی اقتصادی، فردمحوری فلسفی، پنهان کاری و جبن سیاسی جریان موسوم به نوروشنفکرانی که اصلاحات را هم مصادره کردند آنان را مشمئز کرده است.
تعجب می کنم از آقای عبدی که مدعی آزاداندیشی است و در عین حال به خودش حتی زحمت سوال از بنده را نداده است و مستقیما قلم را بر مرکب تهدید نشانیده و در میدان توجیه عصبیت خویش چهار نعل دوانیده است. آیا ایشان باور دارند که واقعه گروگانگیری علت موجده جنگ و تجاوز به ایران و بدنامی برای انقلاب و جمهوری اسلامی و پدیده بسیاری از معضلات ملی و بین المللی کشور بوده یا نه؟ آیا ایشان این واقعیت را که اشغال سفارت با آن همه معضلات پیرامونی که پدید آورد هزینه جنگ را بر مردم تحمیل کرد قبول دارند یا آن را توهم می پندارند؟ آقای عبدی، شما و دوستان تان که مدعی هستید آن روز احساساتی بودید و جوانی کردید بفرمایید که به نظر شما هزینه آن احساسات و جوانی کردن شما را چه کس و یا کسانی می بایست متقبل شوند؟
آیا حاضر خواهید بود مسوولیت کار خود را متقبل شوید؟ یا آنکه با شانتاژ و هوچی گری همچنان مدعی جدی هم باقی خواهید ماند؟ چه جالب است که ایشان در بند 6 مدعیات خود فرمان می رانند و اوامر و نواهی صادر می فرمایند که صادق خرازی حق اظهارنظر نسبت به پدیده اشغال سفارت را ندارد! اولاً ایشان با چه صلاحیت و مجوزی همچنان از منظر قاضی القضاتی حکم به مهر دهان و حبس قلم می کنند؟ پس کجاست آزادی بیان این حضرات که کوس ادعایشان تا به آسمان هفتم رسیده است؟
برادر، خوب است سرتان را از برف بیرون کنید و قضاوت و داوری دیگران را نسبت به خود ببینید. این چه داستانی است که کسانی که دارای تحلیل های چپ و تندروی آنچنانی بودند و روزگاری نان خط امامی را می خوردند و مسوولیت های کلیدی امنیتی-سیاسی- اقتصادی را کسب یا غصب کرده بودند، یکباره تغییر موضع بدهند، همکار صدای آمریکا، رادیو فردا و در حلقه همفکران پنتاگون و تمامی نهادهای سیاسی – امنیتی آمریکا قرار بگیرند!